Month: October 2011

-মিতালী বর্মন   শৰৎ— তুমি বিলাই যোৱা শাৰদী জোনাক তাতেই ৰচিব মধুচন্দ্রিকা আমাৰ হেঁপাহবোৰে সুৰুয উঠাৰ আগতে…  

-বর্ণালী দেউৰী খিড়িকী মেলিয়েই চুই চাঁও মই শেৱালীৰ দোকমোকালি পুৱা ভৰিৰ পতাত সানি লওঁ দুবৰিৰ নিয়ৰৰ দলিচা জাক পখীৰ কলৰবেৰে

-কৌশিক বৰা   আন কোনেও নুশুনিলেও অন্তঃত নৈখনে শুনিছিল আমাৰ কথাবোৰ…… আন কোনেও নেদেখিলেও অন্তঃত নৈৰ পাৰৰকঁহুৱাডৰাই দেখিছিল তোমাৰ সেন্দুৰীয়া গালত মোৰ প্ৰতিটো চুমা…….. এতিয়াও পাওঁ তোমাৰ স্পৰ্শ নৈপৰীয়া বালিবোৰত…….. অ’ মোৰ বুকুৰ শাৰদীজ্যোস্না, তোমাৰ মনত আছেনে? বিলীন হব খুজিছিল যিদৰে দগমগীয়া ৰঙা বেলিটো.. জিলিকি জিলিকি নৈৰ বুকুত বিলীন হব খুজিছিল সেইখনি নৈত… তোমাৰ মোৰ প্ৰেমৰো নৈখন.. যেন বৈ যাব একেলগে… ক’ৰবালৈ… …………. এতিয়াও বয় দুয়োখনি নৈ…. কিন্তু একেলগে নহয়… আমাৰ প্ৰেমৰ নৈয়ে সুঁতি সলালে…. এতিয়া সেই নৈ আৰু এই নৈৰ মাজত এক বিশাল দূৰত্ব….. ..এতিয়াও দেখো নৈৰ বুকুত জিলিকি থকা দগমগীয়া ৰঙা বেলিটো… কিন্তু !!!! তাতকৈও এটি ৰঙা বেলি দেখোন তোমাৰ কপালত… তোমাক ঊষা সাজি কোন অণিৰুদ্ধই আঁকি দিছে , শাৰদীজ্যোস্না…??? … নৈৰ বুকুত আমি দেখা ৰঙা বেলিটোতকৈও ৰঙাকৈ…… ঠিকেই !! আমাৰ নৈখনিৰ পানীয়ে তোমাক আমুৱালে… বিশ্বাসত ল’ব নোৱাৰা হ’লা নৈখনক…… কি দোষ কৰিছিল নৈখনে??? বেচেৰা নৈখনে যে এতিয়া কান্দিলেও তুমি নেদেখা…….

-মিতালী বর্মন ইউকেলিপ্টাছ :তুমি যদি বৰষুণ হোৱা , মই হ’ম ইউকেলিপ্টাছ !! বৰষুণ : তুমি যদি ইউকেলিপ্টাছ হ’ব খোজা ,আকাশলংঘী

-ৰসানন্দ গগৈ উভতি চালেই চকুলো সৰে ধাৰাসাৰে, হেঁপাহৰ টুকুৰাবোৰ সিঁচৰতি হৈ পৰি আছে অ’ত-ত’ত, কুচিমুচি জুপুকা লাগি আছে সোঁৱৰণি !

-শান্তনু চাংমাই বতাহত হেৰাই থাকিল গোলাপৰ গোন্ধ এতিয়া মাথোন থুপথুপীয়া কজলা তেজৰ ৰূপকথা বাগৰি ফুৰে সকলোতে পকনীয়াত লুকাই গ’ল মত্স্যগন্ধাৰ

–উচ্চজিৎ কলিতা নৈখনৰ এটা সপোন আছিল আৰু সেই স্বপ্নৰ দুচকুত কাজল সানি পলাই গৈছিল এজনী গঙা-চিলনী, সেই সপোনৰ বুকুতে আছিল

-হৃষীৰাজ শৰ্মা এতিয়া তোমাৰ দুচকুক নদী বোলাৰ প্ৰয়োজন কি? বিৰহৰ দুপৰীয়াৰ সি বিৰক্ত মৰুভূমি এতিয়া তোমাৰ হাঁহিত গান হোৱাৰ প্ৰয়োজন

পংকজ বৰা সন্ধ্যাতৰা, তোমাৰ অপেক্ষাত পাৰ হৈ গ’ল অনেকটা বসন্ত … বৈ গ’ল হাজাৰখন লুণীয়া সোৱণশিৰী বৰ্ষাৰ ঈৰ্ষাত অনেকবাৰ উটি

চন্দ্ৰমা কলিতা মনত পৰেনে, ডাক্টৰ ডাক্টৰ খেলোতে এদিন তোমাৰ হাতত সুমুৱাই দিছিলোঁ পানীভৰা বেজীৰ চিৰিঞ্জ। … মোৰ ফুটফুটীয়া গোলাপী ফ্রকৰ