Month: April 2013

মাইকণ আহিছিল মাকৰ লগত। মাইকণ মোৰ সমবয়সী। হয়তো অলপ ডাঙৰ হব। মাহৰ হিচাপত নহয়, দিনৰ হিচাপত। মোৰ জন্মৰ কেইদিন মানৰ

  অসমত বৰ্তমান এক নতুন ৰোগে দেখা দিছে! বিশ্ব ৰেকৰ্ডৰ ৰোগ! যোৱা প্ৰায় এবছৰ মানৰ পৰা এই ৰোগে অসমক বাৰুকৈয়ে

  এখন ডাঙৰ নদী আছিল আৰু নদীৰ দুয়োপাৰে দুখন গাঁও আছিল । আদান-প্রদান ঘটিছিল বস্তুৰ, চিন্তাৰ, জ্ঞানৰ । সমান্তৰালকৈ আগবাঢ়ি

  অলপতে বিশেষ এটা উদ্দেশ্যেৰে কাঁহ- শিল্প নগৰী সৰ্থেবাৰীলৈ গৈছিলোঁ । লগত তিনিজন বন্ধু। আমাৰ এটা সমবায় পুঁজি(Mutual Aid Fund)ৰ

  স্নেপ ১: ২৯ ডিচেম্বৰ, ২০১২, স্থান: চাঙলাঙ জিলা, অৰুণাচল প্ৰদেশ দূৰ-দূৰণিলৈ কেৱল কুঁহিয়াৰ খেতি। জনবসতি তেনেই কম… ইয়াৰে এখন

(১) এদিন মনোবিজ্ঞানৰ শিক্ষক এজনে মানসিক চাপৰ বিষয়ে শ্ৰেণীকোঠাত পাঠদান কৰি আছিল। গোটেই কোঠাটোত পায়চাৰি কৰি পঢ়াই থাকোঁতে তেওঁ এবাৰ

মানুহ ভেদে অভ্যাসো বেলেগ বেলেগ। কোনোজনে যদি পুৱা শুই উঠি নিমখ দিয়া ফিকা চাহৰ জুতি বিচৰা দেখোঁ, আন কোনোজনে আকৌ

  “The cow is a four footed domestic animal.” এইদৰেই আৰম্ভ হৈছিল নিজৰ ফালৰ পৰা ইংৰাজীত কিবা এখন ৰচনা লিখাৰ

এজন মদাহী মানুহ আছিল। মদ নাখালে থাকিব নোৱাৰে। মদ খাই নিচাৰ কোবত ৰাস্তাই-ঘাটে পৰি থাকে। মানুহজনৰ পত্নী নিৰুপায়। এদিন পত্নীয়ে

  হেমন্তৰ কথাবোৰলৈ মোৰ চকু দিবলৈ সময়ে নাপালো ৷ মনটো উৰা মাৰিল ২০০৮চনলৈ ৷ ফ্লেছবেক : মই ইন্টাৰনেচনেল হস্পিতালত ডাক্টৰ

  যোৱা বছৰ কইম্ব’টোৰত হোৱা চৰাইৰ গৱেষণা বিষয়ক এখন কনফাৰেন্সত ছেলিম আলিৰ ভতিজাক ৰ’ফ আলি (Rauf Ali) য়ে তেওঁৰ বক্তৃতাৰ

প্ৰতি সোমবাৰে পুৱা ৮-৩০ বজাত আমাৰ ‘লেবৰ গ্ৰুপ মিটিং’ হয়৷ আমাৰ গ্ৰুপটো অলপ ডাঙৰ বাবে প্ৰতি সপ্তাহত দুজনকৈ নিজৰ গৱষণাৰ

পাৰহৈ যোৱা ২০ বছৰত দ্ৰুতগতিত যি অভূতপূৰ্ব পৰিবৰ্তন দেখা পাইছো, এই পৰিবৰ্তনৰ ধাৰা অব্যহত থাকিলে অহা ১০০ বছৰৰ ভিতৰত কিমান

  দৃশ্যপট – ১ অনন্যাৰ ঘৰ এখন সৰু চহৰত। চহৰখনত এটাই মাত্র চিনেমা হল। তাইৰ মাক-দেউতাক দুয়ো চাকৰিয়াল। ব্যস্ততাৰ বাবেই

  এটা সৰুতে শুনা/পঢ়া (সম্ভবত পঞ্চতন্ত্ৰৰ কাহিনী আছিল) কাহিনীলৈ মনত পৰিল।কাহিনীটো আছিল এনে ধৰণৰ: এসময়ত এখন ঠাইত এজন বৰ জ্ঞানী

প্ৰস্তাৱনা : জীৱন হয়তো এনেকুৱাই ।… হেঁপাহে বাৰে বাৰে হাত বাউলি মাতে চিনাকি চৰিত্ৰবোৰ বুকুত সাবটি অচিনাকী মুখকেইখন জুমি চাবলৈ

“টপ…টপ…” শব্দটো শুনি খপজপকৈ সাৰ পালো । খেপিয়াই খেপিয়াই মবাইলটো বিচাৰিলো । গাৰুৰ তলত থকা মবাইলত তেতিয়া মাজনিশা ২ টা

বৰ্তমান সমাজত চলি থকা অন্যান্য, দুৰ্নীতি আদিয়ে মানুহৰ মনত অনেক ক্ষোভৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ অন্যায় নীতি, অন্যায় ব্যৱস্থাই যেতিয়া লক্ষণ ৰেখা

(লিখকৰ দুআষাৰ: পাতনিতে সামৰণি : বহুতৰে ধাৰণা হ’ব পাৰে যে এইটো এটা সঁচা ঘটনা ৷ সেয়ে দৃঢ় ভাবে কওঁ, ‘‘এইটো

প্ৰস্তাৱনা:- _______ দুয়ো নিশ্চুপ হৈ আছিল, হয়তো অনুৰণিত হৈছিল হৃদয়ৰ স্পন্দন !! ক’ব খোজা কথাবোৰ… ? প্ৰশ্ন:- বন্ধুত্বৰে গঢ়া সম্পৰ্ক

ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয় সম্পর্কে দুশাৰী ණ পঙ্কজ ঠাকুৰীয়া অসমত চৰকাৰী উদ্যোগত ইংৰাজী মাধ্যমৰ বিদ্যালয় খোলা হব, ইমান এটা ভাল খবৰ।

বিষয় ইংৰাজী ණ অগ্নিভ দত্ত এটা সৰুতে শুনা/পঢ়া (সম্ভবত পঞ্চতন্ত্ৰৰ কাহিনী আছিল) কাহিনীলৈ মনত পৰিল। কাহিনীটো আছিল এনে ধৰণৰ: এসময়ত

বসন্তৰ ধ্বনি অনুপমা বৰগোহাঁই কু-উ, কু-উ – কি যে এক মিঠা অমিয়া বৰষা মাত !! ৱৰ্ডচৱৰ্থৰ ভাষাত “ A voice,

সৰুপোনা, কেনে আছ’ সৰুপোনা? ভালে আছ’ চাগৈ । বহুদিন হ’ল তহঁতৰ খবৰ নোপোৱা । বতৰ কেনেকুৱা সেইফালে ? বিহুত ঘৰলৈ

(চৰিত্ৰ, কাহিনী, কথা সকলো কাল্পনিক। ক’ৰবাত কিবা মিল থাকিলে ই সম্পূৰ্ণ কাকতালীয় বুলি লয় যেন) মৰমৰ মিকু, তোমাৰ চিঠিখন পাই

মৰমৰ মেঘালী, বহুতদিনৰ পিছত তোলৈ চিঠি লিখিব বহিছোঁ। তহঁতৰ তিনিওৰে মংগল কামনা কৰিলোঁ। বিহু পাইছেহি নহয়, অসমলৈ মনত পৰিছে ছাগে’

মৰমৰ —– মৰম ল’বি বুলি কবলৈ এতিয়া তই দেখোন মোৰ কাষতেই নাই । কুশলে আছনে নাই সেয়া । বিধাতাই হে

মৰমৰ ব্রিয়ান, আশাকৰোঁ তুমি কুশলে আছা । ফেচবুকৰ পাতত আমাৰ চিনাকি য’ত আমি বহুবাৰ বহু কথাই পাতিছো । আজি পিছে

মৰমৰ হৃদয়, আশাকৰোঁ তুমি য’তে আছা কুশলে আছা । বহুদিনেই হ’ল তোমাৰ খবৰ বাতৰি নোপোৱাৰ । নতুন ঠাই, নতুন সংগীৰ

নমস্কাৰ, অসমীয়াত কথা বতৰাৰ সমূহ সদস্য আৰু প্ৰশাসকসকল, দিনাংক ২৮ মাৰ্চ’ ২০১২। দিনটোৰ কোনোবা এটা সময়ত মোৰ ‘ম’বাইল ফোন’টোত ই-মেইলৰ