Month: September 2013

দৈহিক [Entre la peur et le confort] সমুদ্ৰ কাজল শইকীয়া   জোন নাছিল। সাগৰ নাছিল। কোনোবাখিনিত আকস্মিক জোৱাৰৰ এটা উকমুকণি

পাঠশালা এক এ এক এ দুই এক এক গুন এক মাত আৰু এবাৰ জোৰকৈ,দীঘলকৈ অ ,আ, ক, খ ৰামধেনুৰ কুহিপাতঁৰ

মোৰ অসম সোণৰ অসম চিন্ময়জ্যোতি ডেকা       জ্বলিছে অসম , চৌদিশে প্ৰতিবাদ , ধৰ্ণা নিজৰ মাজতে , নিজ

বিষয়: ভালপোৱা বিচিত্ৰ বৰদলৈ       ভালপোৱাটো ভালৰ লক্ষণ নহয় ভালপোৱা কুষ্ঠ ৰোগৰ দৰে ইজনৰ বুকুৰ পৰা সিজনৰ বুকুলে

সোঁৱৰণিৰ স্তৱক নৱ কুমাৰ চমুৱা   ১. প্ৰতিটো সুখানুভূতি আৰু প্ৰশান্তিৰ বৰচাপৰিৰ সিপাৰে জিৰি জিৰিকৈ বৈ আছে মোৰ দুখৰ বৰলুইত

ডিক্ৰঙে উটোৱাই লৈ যায় প্ৰেমিক কবিৰ নিশাবোৰ আদিত্য ৰঞ্জন দত্ত       বৰ্ষণমুখৰ এনিশা ডিক্ৰঙৰ পাৰত এজোপা ঝাওফুল ফুলে।

ভাতৃ কৌস্তুভমণি শইকীয়া দত্ত   লগপোৱা পলমেই হ’ল… হেঁপাহৰ ৰিহাৰ আঁচলত বান্ধি থোৱা নহ’ল শৈশৱৰ মিঠা ইতিহাস.. তথাপি তই মোৰ

নিগনি মৌচম     এটা নিগনি কুটকুটাই আছে অবিৰত শৰীৰৰ প্ৰতিটো কোঠালিত তাৰ সঘন আহ-যাহ নিগনিটোৰ অপ্ৰত্যাশিত কাৰ্যকলাপত অস্থিৰ হৈ

স্বজাতি চন্দ্ৰমা কলিতা   এতিয়া ছাঁ হৈয়ে লুকাই ফুৰোঁ উচন মৰিশালিত নাজানো আমাৰ খোজবোৰ কাৰ অনুকৰণত আগবাঢ়িছিল নাজানো আমি শুদ্ধ-অশুদ্ধৰ

মই অসমীয়া ভৃগু ফুকন ডেকা     মই হিন্দু, মই বড়ো, মই মুছলমান, মই কাৰ্বি, মই ৰাভা, ময়েই মিছিং আৰু

পত্নী ডিম্পী ডেকা     মোৰ শিৰৰ ৰঙা সেওঁতাৰে নিতে তোমাৰ বুকুৰ মাজলৈ যাওঁ। সদ্যস্নাতা কেশৰ সুবাসেৰে পুৱাই ঘৰ খন

কেতেকী সাগৰ সৌৰভ       কেতেকীয়ে তাঁত বয় তাঁতে কেতেকীক বয় সুমথিৰা দেহাটো মাকোটোৱে বিন্ধি বিন্ধি আধাভেটি হ’ল বেলি

এবাৰতো ক‘ব পাৰা ভালপাওঁ বুলি… আফৰুজা আখটাৰ   ডাণ্টেৰ বিয়েট্ৰিছ নতুবা ভিন্সিৰ মনালিছা হোৱাৰ বাসনা মোৰ নাই নালাগে মোক প্ৰেমৰ

”মোক যাযাবৰ হৈ থাকিবলৈ দে”   বুবুল কলিতা   মোৰ গানৰ শ্রোতা যদি হ তই কিহৰ বাবে সাতভাগ নতুন যুগৰ

নিজম নিশা মধুস্মিতা দাস     পতংগবোৰ বগাই ফুৰিছে মোৰ বুকুৰ মাজত ৰাখিছো মই সিহঁতক মোৰ বন্ধ কোঠাত আছে মাথো

দুখৰ পোচাক দাদুল ভূঞা(জোনাক)       দুখৰ পোচাকযুৰি খুলিব পৰাহেঁতেন সুখী হ’লোঁহেঁতেন। মোৰ ছাঁৰ দৰে পিছে পিছে খেদি ফুৰে