Month: November 2013

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” আৰু এটা বিস্ফোৰণৰ আশংকাত.. (৩০ অক্টোবৰ, ২০০৯ৰ ধাৰাবাহিক বিস্ফোৰণত জীৱন আৰু মৃত্যুৰ সৈতে মুখামুখি হোৱা সকলোৰে হাতত)

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” সীমান্ত     গিৰিপ গাৰাপকৈ মানুহজাক আগবাঢ়িছে বুকুত এজাক ভালপোৱা, জেপত পত্নীয়ে ভগ্নীয়ে দিয়া ঘাম মোচা ৰুমাল

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” লাভা       আজিকালি শব্দবোৰ নিথৰ হ’ল জানা অকণ দৰদী হ’ব খুজিলেই যে সকলোৱে আমনি পোৱা

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ৰবাব টেঙাৰ আবেলি               হবু-শহুৰৰ ঘৰৰ পৰা অনা ৰবাব টেঙা এটা

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ৰজনীগন্ধাৰ বেজাৰ     যোৱাকালি সন্ধ্যা তুমি কিয় নাহিলা ? মই ৰৈ আছিলোঁ আলিমূৰৰ আঁহতজোপাৰ তলত, ডিচেম্বৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ৰেডিঅ’ নিৱেদিতা ফুকন তাঁৰৰ চিনৰ নাম গোন্ধ নাই মাতি থাকে সময়ক   ভিতৰত ওখ ওখ ঘৰৰ মহানগৰী

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ৰাধাৰ দৰ্পচূৰ্ণ     উথলি পৰিছে বৃন্দাবন নাচিছে গোপীসৱে, কানাইৰ সংগে ৰাধা হালিছে বেলেগে কিবা ভাৱে।  

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” মদিৰা আৰু সোঁৱৰণী পুৰণি হলেই ভাল   (১) অলেখ সতেজ উলাহৰ দৰে তুমি স্মৃতিৰ দৰে অতীতৰ বতাহত

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ভুলৰ অৰণ্য       নঙলাৰ শলখা খুলি ওলাওতেই ভুল হ’ল ভুল বাটে আহিলোঁ ভুল চহৰত সোমালোঁ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ভূপেনদালৈ সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম…..এটি গীতেৰে       হে শিল্পী, হে সুধাকণ্ঠ অসমীয়া আমি প্ৰতিজনৰ তেজে তেজে বয়

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ভোক (আজাৰাৰ অচিন গাভৰু দুজনীৰ নামত উত্সৰ্গিত)     পাতখিলা পৰিলেই মৰহে ঘাঁহনি ডৰা। এইটো শাল কাঠৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ফটকাবোৰ নুফুটাবি মাণিকী     ফটকাবোৰ নুফুটাবি মাণিকী, টকাৰ মূল্য বুজিবি।   পিয়াজ আলুৰ মূল্যবৃদ্ধী দেশত ভাল

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” প্ৰেমৰ বাহিৰেও…   তুমি মাতিলেই অসহায় হৈ ঘূৰি চাওঁ.. পুনৰ নক’বা মোক প্ৰেমত পৰিবলৈ । তোমাৰ অমল

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” প্ৰাপ্তি     কাইলৈ সময় পালে বতৰ দিলে এপাক ঘূৰি আহিম পুনৰ কবিতাৰ পৃথিৱীখনত, হাতত কলম বুকুত

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” পিঁয়াজ       পিঁয়াজ এবিধ পাচলি নহয় এক জলন্ত সমস্যাৰ নাম পিঁয়াজ মূল্যহীন মানুহৰ বজাৰত ৰাজনৈতিক

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” দুটা কবিতা     (১) জন্ম এটা সপোনৰ পিছত দৌৰিবলৈ এক পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত দিন য’ত সপোনৰ ৰং সলনি

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” তুমি তুমি গোন্ধাই জলফাই ৰঙী চোলাটো   তুমি তৰমুজৰ দৰে হাতত এচাৰি পিঠিত জাপি কান্ধত নাঙল  

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” তুমি আৰু এচিৰা পকাধান   ছেঃ তুমি তিতা গাৰেই আহিলা নঙলা খুলি দৌৰিছা দৌৰিছা দুৱাৰদলিতে ৰৈ কি

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” ডিক্ৰঙৰ পাৰত হেৰাই যোৱা কবিৰ বাঁহী     যোৱানিশা হেৰাই গৈছিল কবিতাৰ পংক্তিবোৰ। শ্বাসৰুদ্ধ কবিৰ বুকুত এটি

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” টুকুৰা কবিতা…   ১) জলকুঁৱৰী… পুখুৰীটোৰ পাৰত কোন তাই ? বিয়লিৰ গৰমত খিলখিল হাঁহিৰে খেলিছে বিচনীৰে বতাহৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” জোনাকৰ এমুঠি কবিতা   (১) লাইটবোৰ নুমুৱাই খিড়িকীবোৰ খুলি দিছোঁ এছাটি শান্ত স্নিগ্ধ জোনাক সোমাই আহিছে মোৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” গজালি   মনৰ সুৰ চিঙি আলফুলে পাৰ হয় আৰু এটি ৰাতি   জোনটো পুৰি পুৰি শীতৰ নিশাৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” গাঁওখন নদী হোৱাৰ পৰা   গাঁওখন নদী হোৱাৰ পৰা লঘোণত আছে ঈশ্বৰ মৰাসুঁতিৰ পাৰত পশ্চিমীয়া বতাহ সাবতি

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” কুঁৱলি সৰিছে তেওঁৰ বুকুত     শান্ত নৈ এখনৰ পানীত তবলাৰ তাল এটা ডুব যায় অকস্মাৎ উত্তাল

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” কবিতা: মোৰ প্ৰিয় অনুভৱ     এই যে আহিছোঁ বাট কুৰি বাই বাই বাৰে বাৰে উজুটি খাই

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” কবিতা- মোৰ পোহৰৰ বৰ্ণমালা (২)     হঠাৎ অনুভৱবোৰ শিপাবলৈ ধৰিছিল তোমাৰ পৰা মোলৈ, মোৰ পৰা তোমালৈ;

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” কবিতা এটা দুষ্ট আৰু অহংকাৰী হৈছে   কবিতা এটা দিনে দিনে দুষ্ট আৰু অহংকাৰী হৈছে   কাৰো

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” কালাছনিকোভৰ ৰামায়ণ   তুমি শ্ৰী ৰামচন্দ্ৰ নেকি ? তোমাৰ ৰামায়ণত, কালাছনিকোভ? যি ৰামায়ণত লংকাধিপতিয়ে লুটি নিয়ে ৰামচন্দ্ৰৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” এ. টি. এম্.   মানুহবোৰ শুই থাকে লোৰ বাকচত বন্দী টকাবোৰ সাৰে থাকে   উৰ্দ্ধমূখী দৰদামত অচিন

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” আঙুলি   পৃথিৱীৰ সকলো মানুহৰ হাতত আঙুলি পাঁচোটি পাঁচোটিকৈ দহোটি আঙুলি দুহাতত   কিছুমান মানুহৰ আঙুলি ধুনীয়া

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” আইনাত তিনিখন মুখ   আয়তী মোৰ পৰিচয় আৰু পৰিচয়বিহীন হোৱাৰ ঠিকনা তুমি। ঠিক সেইদিনা যিদিনা মোৰ কপালৰ

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” অফলাইন প্ৰেম, বাকী সকলো অনলাইন…   ফেচবুক অহাৰ পৰাই, ছোৱালীবোৰ ধুনীয়া হ’ল… ধুনীয়া ফটোবোৰে ফেচবুক নধৰা হ’ল,

“কাব্য সাহিত্য বিশেষ” অনামিকা   শুক্লপক্ষৰ এদিনৰ কথা পূর্ণিমাৰ জোনটি খুব উজ্জল হৈ পৰিছিল উদং বুকুখনি উজলি উঠিছিল লাহে লাহে