Month: April 2014

“বিহু” অসমৰ জাতীয় উৎসৱ। “বিহু” শব্দৰ উৎপত্তি আৰু বিকাশ সম্পৰ্কে বিভিন্ন জনে বিভিন্ন মত আগবঢ়ালেও এটা কথাত একমত প্রকাশ কৰি

পাতনিত অনুভৱৰ দুআষাৰ… ‘কেলৈ আহিলি বাৰেকৈ বৰষুণ কেলৈ আহিলি বতাহ কেলৈ আহিলি শহুৰৰ পুতেক ঐ হ’বলৈ নাপালোঁ কথা।’ মনৰ মাজত

লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা, অসমীয়া সাহিত্যৰ জোনাকী যুগৰ নেতৃত্ব বহন কৰা এজন বিদগ্ধ সাহিত্যিক। জোনাকী কাকতৰ যোগেদি অসমীয়া সাহিত্যৰ কঠিয়াতলীত নতুনৰ কঠিয়া

আজিৰ সমাজত এচাম অসমীয়াই অসমীয়া ভাষাটো সৰলীকৰণৰ কথা চিন্তা কৰি অসমীয়া ভাষাটোৰ কিছু সাল-সলনি কৰিছে। সেইখিনি কিমান যুক্তিসংগত আৰু আৱশ্যকীয়

(১) সংস্কৃতি কি, ইয়াৰ সংজ্ঞা আৰু স্বৰূপ সম্বন্ধে এটা সুস্পষ্ট ধাৰণা দিয়া কঠিন৷ অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ মাজতো এই শব্দটোৱে কেতিয়াৰ পৰা

বাপতি-সাহোন ৰঙালী বিহুটি পালেহি। সেয়ে ৰাইজলৈ বুলি এই চেগতে বিহু বিষয়ক কেইটিমান তথ্য সংগ্ৰহ কৰি আগবঢ়ালোঁ। আশা কৰোঁ ৰাইজ উপকৃত

সিদিনা কথাৰ মাজতে বন্ধু এজনে ক’লে, “বাংলাদেশী সমস্যাটো অসমৰ বাবে এটি ডাঙৰ সমস্যা নহয়, বহিঃৰাজ্যৰ পৰা হৈ থকা মুক্ত প্ৰব্ৰজন

অসমৰ খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীৰ ভিতৰত চাওদাং জনগোষ্ঠী অন্যতম। অসমৰ সোণসেৰীয়া সংস্কৃতিৰ বৰপেৰালৈ চাওদাংসকলৰ অৰিহণা অনস্বীকাৰ্য। প্রকৃতাৰ্থত পূৰ্বতে চাওদাং বুলি কোনো এটা

(We often forget that the prime purpose of our life is to ENJOY it) মূল আলোচনালৈ অহাৰ আগতে শিৰোণামটোত থকা

উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অন্যান্য জনগোষ্ঠীসমূহৰ মাজত বিৰাজমান ডেকাচাঙৰ পৰম্পৰা কাৰবিসকলৰ মাজতো দেখা পোৱা যায়। দেশ, জাতি তথা সমাজ-সংস্কৃতিৰ ভৱিষ্যত নিৰ্ভৰ কৰে উঠি

বিশ্ব প্ৰকৃতি সৃষ্টিৰ কোনো এক বিৱৰ্তিত পৰিক্ৰমাত মানব প্ৰজাতি হমচেপিয়েঞ্চৰ আবিৰ্ভাৱ। তাৰ পৰাই আধুনিক মানৱলৈ বিৱৰ্তন। প্ৰকৃতিৰ ওপৰত শ্ৰেষ্ঠত্ব স্থাপনৰ

বসন্ত কাল অৰ্থাৎ সমস্ত প্ৰকৃতি ৰঙীণ। বসন্তৰ পৰশত যেন সাৰ পাই উঠে নৈ-নিজৰা, পৰ্বত-পাহাৰ, চৰাই-চিৰিকতি, পথাৰ, গছ-গছনি। বিহুগীতত কোৱাৰ দৰে

“ব’হাগ মাথো এটি ঋতু নহয় নহয় ব’হাগ এটি মাহ; অসমীয়া জাতিৰ ই আয়ুস ৰেখা গণ জীৱনৰ ই সাহ। ” ড°

“ব’হাগ মাথো এটি ঋতু নহয় নহয় ব’হাগ এটি মাহ; অসমীয়া জাতিৰ ই আয়ুস ৰেখা গণ জীৱনৰ ই সাহ। ” ড°

সংগ্ৰাহক: দীপাংকৰ চেতীয়া শকুনিৰ প্ৰতিশোধ গণেশ গগৈ     শকুনিৰ প্ৰতিশোধ – চৰিত্ৰাৱলী -পাণ্ডৱ পক্ষ-   শ্ৰীকৃষ্ণ,যুধিষ্ঠিৰ,ভীম, অৰ্জ্জুন,সহদেৱ, দ্ৰৌপদী।  

সংগ্ৰাহক: নিতুল বৰা   শ্ৰীশ্ৰী সৰস্বতীদেৱীৰ অষ্টোত্তৰ শতনাম আৰু পাঁচালী   সৰস্বতী বন্দনা     যা কুন্দেন্দু তুষাৰহাৰা ধবলা যা

আত্মজাহ – ভূমিৰ ওপৰত স্থানীয় ভূমিপুত্ৰৰ অধিকাৰৰ ন্যায্যতা কোনেও অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰে। প্ৰকৃততে এটা সময়ত অসমত ভূমিপুত্ৰসকল ভূমিহীন নাছিল, তেওঁলোকক

  পশ্চিমীয়া অপসংস্কৃতিৰ প্ৰভাৱ আৰু আমাৰ সংস্কৃতিৰ অধোগতিৰ ওপৰত সততে বহু আলোচনা হো্ৱা দেখা যায় |বহু সময়ত আমাৰ সমাজে মানি

    ফুল-শয্যাৰ নিশা। নৱবিবাহিত পুৰুষজনে হাতত এখন উদ্যত ছুৰি লৈ প্ৰৱেশ কৰিলে শয়ণ-কক্ষত। তেওঁৰ বাবে সমাজে আটোল-টোলকৈ সংৰক্ষণ কৰা

সংগ্ৰাহক: নিতুল বৰা জন্ম যাত্ৰা (গোপাল দেৱ)     নমঃ শ্ৰীকৃষ্ণায়।।   শ্লোক।।   নক্ষত্ৰমিত্ৰ নৱনীত সদৈৱ চৌৰম্ সৰ্বেষামেৱ জগতামুদৰা

সংগ্ৰাহক: নিতুল বৰা কংসবধ ৰামচৰণ ঠাকুৰ   শ্ৰীকৃষ্ণায় নমো নমঃ।। শ্লোক।। গোৱিন্দ কৃষ্ণ গৰুড়ধ্বজ ৰামৰাম ৰাম ত্ৰিৱিক্ৰম নৃসিংহ মহাবৰাহ। যজ্ঞেশ

সংগ্ৰাহক: নিতুল বৰা শ্ৰীৰামবিজয় শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ       ।।নমো ভগৱতে শ্ৰীকৃষ্ণায়।। প্ৰথম শ্লোক যন্নামাখিল লোকশোকশমনং যন্নাম প্ৰেমাস্পদম পাপাপাৰ পায়োধি

ভাৰতবৰ্ষৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অন্যতম বসন্ত উৎসৱ ব’হাগ বিহু বা ৰঙালী বিহু মূলতঃ কৃষিপ্ৰধান উৎসৱ। খেতিৰ আৰম্ভণিৰ পূৰ্বে আই বসুমতীৰ উৰ্বৰতা কামনা

সংগ্ৰাহক: নিতুল বৰা সুভদ্ৰা হৰণ শ্ৰীৰাম আতা     শ্লোক   যত্পাদাব্জযুগং সমস্তৱিবুধাঃ ব্ৰহ্মেন্দ্ৰৰুদ্ৰাদয়ঃ, ভাস্বদত্নকিৰিটিমণ্ডিতনতৈঃ স্বস্বোত্তমাঙ্গৈৰ্মুদা। ভক্ত্যাসংপ্ৰণমন্তি যশ্য সততং নামনি