Month: December 2015

কোনো এটা ভাষাৰ সামগ্ৰিক তথা বিজ্ঞানসন্মত বিচাৰ-বিশ্লেষণৰ বাবে সেই ভাষাটোৰ অন্তৰ্গত লোকভাষাবোৰ অধ্যয়নৰ আৱশ্যকতা নুই কৰিব নোৱাৰি৷ কিয়নো মূল ভাষা

ভাষা সাহিত্যৰ ইতিহাস সম্পৰ্কে বিশদ জ্ঞান নোহোৱাকৈ, সেই সম্পৰ্কে কিছুমান কথা কোৱা, টুলুঙা মন্তব্যৰ সমপৰ্যায়ৰ হলেও, ডাকৰ বচন সম্পৰ্কে মনলৈ

যি সকলে লোকভাষা কয় লোক ভাষাৰ পৰিচয়ৰ সিদ্ধান্ত তেওঁলোকে নলয়৷ এই সিদ্ধান্ত লয় তেওঁলোকে, যি সকলে এই ভাষা নকয় আৰু

আৰম্ভণি- লোক-সমাজৰ অভিজ্ঞতা,জ্ঞানৰ গভীৰতা,তীক্ষ্ন পৰ্যবেক্ষণ আৰু প্ৰখৰ দূৰদৰ্শিতাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা,গ্ৰাম্য-জীৱনশৈলীৰ বৈচিত্ৰ্য আৰু স্বকীয়তাক সমৃদ্ধ কৰা ফকৰা-যোজনাসমূহ অসমীয়া ভাষাৰ আপুৰুগীয়া সম্পদ৷

“প্ৰতিখন কিতাপৰ আঁৰত একোজন মানুহ আছে৷ মানুহজনৰ আঁৰত এটি জাতি আছে৷ জাতিটোৰ আঁৰত প্ৰাকৃতিক আৰু সামাজিক অৱদান আছে৷ “     

পশ্চিম নলবাৰী অঞ্চল বুলিলে সাধাৰণতে অসম চৰকাৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা পশ্চিম নলবাৰী ৰাজহ চক্ৰৰ এলেকাধীন অঞ্চলটোকেই বুজোৱা হয়। এই অঞ্চলটোৰ চাৰিসীমা

-‘ক’ক(ত) যা?’ -‘মাছ মাই(ৰি)বা যাং। আ(ৰা)ইজে চাৱণ বিলত জেং মাইছি! যাৱা যিদি যাং যৌ। ‌’ – ‘আই…আহ ঔ !এনেহেন ঠাণ্ডাত

বিদ্যালয় বা পঢ়াশালি – এখন সু-সভ্য মিশ্ৰিত জাতিৰ অনুষ্ঠান৷ ধনী-দুখীয়া, উচ্চ-নীচ, জাতি, বর্ণ, ভাষা, ধর্ম নির্বিশেষে সংমিশ্ৰিত এটা বৃহৎ অনুষ্ঠান৷

ভাষা হ’ল মানৱ মগজুৰ অদ্বিতীয় বিকাশ৷ যি আমাক বুজাত, কথনভংগীৰ সৃষ্টি আৰু প্ৰকাশত সহায় কৰে৷ মান্যভাষাৰ লগত উপভাষা আৰু লোকভাষাৰ

যি স্পষ্ট ধ্বনি উচ্চাৰণ কৰি মানুহে দৈনন্দিন জীৱনত মনৰ ভাৱ পূৰ্ণৰূপে প্ৰকাশ কৰে তাকেই ভাষা বুলি কোৱা হয়৷ বিভিন্ন পৰিস্থিতিত

লোকভাষাৰ এটা অন্যতম সম্পদ হ’ল- বিয়াগীত৷ বিয়াগীতত লোকভাষাৰ প্ৰয়োগ আৰু প্ৰভাৱ মন কৰিবলগীয়া৷ থলুৱা জীৱনত ব্যৱহৃত শব্দৰে এই বিয়াগীতসমূহ জীপাল

: “পৰি যাব চাবি! লাহে লাহে! ”, পংকজৰ সাৱধানবাণী শুনি ইনামুলে ৰঙচুৱা পনীয়া দ্ৰৱ্যখিনি লাহে লাহে সাৱধানেৰে গিলাছটোত বাকি ল’লে৷

সূচনা ভাৰতবৰ্ষৰ উত্তৰ-পূবৰ ৰাজ্যবোৰ অশেষ জলজ সম্পদেৰে পৰিপুষ্ট৷ ইয়াৰ জলাধাৰবোৰ যেনে বিশাল নদ-নদী, সূতি, উপনদী, বিল-খাল, পাহাৰী জান-জুৰি আদি মাছৰ

“সোণ, কি কৰিছ এইবোৰ তই?” মাকৰ মাতত চক্ খাই প্ৰতিমে ঘূৰি চালে৷ ওঁঠৰ লিপিষ্টিকবোৰ পিন্ধি থকা শাৰীৰ আচলটোৱেদি মোহাৰিলে৷ লাজ

ক্ৰমশঃ সাম্প্ৰ্দায়িক মেৰুবিভাজন ঘটিবলৈ ধৰা অসমীয়া সমাজখনৰ গেৰুৱামুখী অসমীয়া হিন্দু আৰু ৱাহাবপন্থামুখী অসমীয়া মুছলমানসকললৈ আহ্বান জনাও যে তেওঁলোকে নিজৰ ৰাজনৈতিক

– গণপতি? – কওকচোন দাদা? – নিশা কিমান হ’ল ও এতিয়া? – দাদা? ঘৰ যোৱা সময়? – গণপতি? মই এতিয়াৰ

জলবায়ু পৰিৱৰ্তন আৰু গোলকীয় উত্তাপন যে সাম্প্ৰতিক বিশ্বৰ আটাইতকৈ চিন্তনীয় বিষয়বোৰৰ অন্যতম সেই কথা আমি প্ৰত্যেকেই কম-বেছি পৰিমাণে জানো। জলবায়ুৰ

১) “এতিয়াই নহয় মিষ্টাৰ কাশ্যপ” নাৰীকণ্ঠটোৰ চিৎকাৰৰ পিছতেই অভিজ্ঞান সাৰ পাই যায়৷ একেটা সপোনকে সি বহুবাৰ দেখিছে৷ সি টিলা এটাৰ

মিছা কোনে কৈ পোৱা নাই? সঁচা সকলোৱে কয় নে? মানুহ মাত্ৰেই জীবনৰ কোনোবা এটা সময়ত হলেও নিশ্চয়কৈ মিছা কৈ পাইছে৷

কাৰবি সকলৰ পৰম্পৰাগত খাদ্য সম্ভাৰৰ কথা ক’বলৈ যোৱাৰ আগতে পোন প্ৰথমে কেইটামান কথা কৈ থোৱাটো উচিত হ’ব। কাৰবি সকলৰ পৰম্পৰাগত

অসম বহুৰঙী৷ ইয়াত কিমান ধৰণৰ সংস্কৃতিয়ে সংমিশ্ৰিত ৰূপত অসমীয়াৰ হৃদয় অধিকাৰ কৰি আহিছে, তাক কোৱা টান৷ সেই বাবেই চাগৈ অসমীয়া

জাতি-বৰ্ণ-ধৰ্ম-সম্পদায় নিৰ্বিশেষে সকলোৰে মনত হেন্দোলনি তুলাই আছিল মধ্যযুগৰ ভাৰতীয় ভক্তি আন্দোলনৰ মূল বিশেষত্ব৷ এই সময়ছোৱাত অসমত সক্ৰিয়ভাৱে অংশগ্ৰহণ কৰা ব্যক্তি