Month: July 2016

সৰাপাতৰ তলৰ খণ্ড-বিখণ্ড জড়তা নিঃশেষ কৰা এধানি পোহৰ বীৰৰ সাধনা এটা আঙুলিৰ খণ্ডনত শেষ নহ’য় বীৰৰ ঘোষণা যুঁজাৰু হোৱা সহজ

গধূলিৰ বেলিকা পাৰ হওঁ হওঁকৈ এই আয়োজন কোটি কোটি তৰাবোৰে অবিৰাম চকু টিপিয়াই হাত বাউলি মাতি আছে ধৰাৰ বুকুত এতিয়া

নাঙলৰ সীৰলুত সপোন অঁকা মানুহজাকে মহঘুলিৰ বুকুত পাতিছিল ৰঙৰ মেলা ৰঙমনৰ ঢোলৰ ছেৱত হাবুঙীয়া পেঁপাৰ উদঙীয়া সুৰত ঘূৰিছিল ৰূপহীৰ খামুচীয়া

চকুত চকু থৈ থৰ হোৱা পল এটি খৰমৰণি এটা বুকুৱেদি সৰকি যায়৷ পিতাইৰ টঙি ঘৰত বেলি ডুবাৰ পৰত সুঁহুৰি এটা

সাময়িক বিচ্ছেদবোৰ আস্ মোক দহে চিৰদিনৰ বিচ্ছেদে চিতাত জ্বলায়   তুমি গুছি গ’লে হয়তো মোৰ দুখ নালাগিব তুমি কাষত নাথাকিলে

    উস্ কি সেই ব্যৰ্থ শৰাঘাত     পৰাজিত মই মূক     তোমাৰ হৃদয় শুকান সৰাপাত     হে বিভাজ্য প্ৰনয়িণী

কি খেল খেলিছা হেৰাই যোৱাৰ উভতি অহাৰ ঠাইতে পাকঘূৰণি খোৱাৰ হেৰুৱাই পোৱা পাই হেৰুউৱা ক’ৰপৰা আহিল মেধা পৰীক্ষাত লেধা এজন

একুৰিয়ামৰ মাছে নাজানে পৃথিৱীৰ সীমা বৰষীত মৰাৰ ভয় তেলত সিজাৰ আশংকা সিহঁতৰ নাই৷ সিহঁতি নাজানে দিন ৰাতিৰ প্ৰভেদ ৰঙীন শিল,

মন্দিৰৰ ঘন্টা বজায় বিচাৰি ভাগৰিছো ঈশ্বৰক এদিন সপোনত দেখিলো তেওঁ হেনু আছে ফুটপাথত। সোনালী সাঁজপাৰ তেওঁৰ গাত নাছিল নাছিল তেওঁৰ হাতত মাৰাত্মক মাৰণাস্ত্ৰ।

মাজনিশা চিঞৰ এটাৰ ভগ্নাংশত সাৰ পাওঁ বাঁহক বাঁহে কেৰকেৰায় শুকান পাতে খৰমৰায় জিকাৰ খাওঁ কোৱাকুইত শুনিছো এই পৰত দেও ওলায়

ডাঙৰ বোপা তই ৰোৱা আম জোপাই মলিয়াইছে এইবাৰ মায়েৰাই সদায় শুকান পাতৰ ধোঁৱা দিয়ে গুৰিত ৰসাল হ’ব ডাঙৰ বোপাই ৰোৱা!

মোৰ বুকুত এজোপা সেউজীয়া গছপুলি ৰুই যোৱা তেলেঙ্গানাৰ দাৰিপালি ৰামায়া মোৰ ছনপৰা বুকুৰ মাটি বৰ সাৰুৱা এবাৰ লিৰিকি-বিদাৰি চাই যোৱা