Month: October 2016

মাজে মাজে তাইৰ ভাৱ হয়, এইখন পৃথিৱীৰ বাবে অনুপযুক্ত হৈ উঠিছে তাই৷ অত্যন্ত স্পৰ্শকাতৰতা আৰু আবেগে গোটেই মানুহজনীক এটা বৰফৰ

“অন্ধেৰা কায়ম ৰহেগা৷ “ আন্ধাৰৰ মাজত ট’ ট’কৈ জ্বলি থকা টেলেকা চকুৰ সেই তমৰাজ কিলভিছ নামৰ চয়তানটোৱে কয়৷ মোটোহা আঙুলিবোৰ

নব্বৈ চন মানৰ কথা৷ যোৱা বাৰৰ ফুটবল খেলখনৰ ফাইনেলত ধনতোলা গাওঁ হাৰিল, ধুনীয়া পথাৰ গাওঁ জিকিল৷ এই কথাটোৰ বাবে ধনতোলা

বিষত কাতৰ অস্ফুট গেঙণি এটাত টোপনি ভাগিছিল মোৰ৷ কৃষ্ণ গোঁসাইক বুকুৰ পৰা আঁতৰাই থৈ মাৰ কোঠালৈ ঢপলিয়াই গৈছিলো মই৷ বিষত

চুবুৰীৰে ল’ৰাটো কেতিয়ানো ইমান বৰটো হৈছিল, গমেই নাপালোঁ৷ বিপিন ৰিক্সাৱালাৰ পুতেকটো৷ সেই যে ঘৈণীয়েকে মাকৰ ঘৰৰ পৰা যৌতুকত অনা ৰেডিঅ’

ইমানকৈ কোৱা সত্ত্বেও মানসীয়ে ৰক্ত দান শিবিৰলৈ নগল৷ মহান কাম হল বুলিয়েই নিজৰ তেজখিনি দিওঁ বুলিয়ে দিব পাৰিনে? এটোপাল তেজৰ

’এখন দেশত এজন ৰজা আছিল৷ ৰজাৰ দুজনী ঘৈণীয়েক আছিল…’ সিটো ৰুমৰ পৰা বুলুক আইতাকে কৈ থকা সাধুটো মাকণৰ কাণত ঠহৰ্

বাৱন্নটা ছিট কেপাছিটিৰ বাছখনে বাসত্তৰজন যাত্ৰীক পেটত ভৰাই হেপোৰ-তেপোৰ ছন্দেৰে, পিঠি লৰাই লৰাই গাঁৱৰ আলিবাটটোৰে, চকাৰ ওচৰত থকা ধূম্ৰ নিষ্কাষক

ব্যস্ততাপূৰ্ণ চহৰখনৰ এটা কোণত ভৰদুপৰীয়া এখন ঘৰৰ পিছ চোতালৰ পৰিবেশ৷ ঘনবসতিপূৰ্ণ ঠাইখিনিত বাকচৰ দৰে সৰুসৰুকৈ কেবামহলীয়া ঘৰবোৰে আগুৰি আছে৷ সোঁফালে

আজি স্কুলৰ পৰা আহোতে বৰিহাটৰ লখিমী কেবিনত চাহ খাবলৈ সোমালো৷ বৰফি আৰু চাহ খালো৷ লগত বন্ধু ধৰ্ম৷ তাৰ টেণ্ট হাউচ

সময় দুপৰীয়া৷ কিন্তুু আজিৰ দুপৰীয়াটো দুপৰীয়া যেন লগা নাই৷ মেঘাচ্ছন্ন আকাশ, কিন্তুু বৰষুণ নাই৷ কিবা যেন গোমা গোমা৷ তথাপি ব্যস্ততাৰ

জয়াই গা-পা ধুই আহি পাকঘৰত সোমাল৷ বাচনৰ পৰা আটা লৈ চালনিখনেৰে চালি চালি তেওঁ ভাবিলে-ৰুটিকেইখন মচমচীয়াকৈ সেকি নিমকিৰ নিচিনাকৈ কৰিব৷

নব্বৈ চন মানৰ কথা৷ যোৱা বাৰৰ ফুটবল খেলখনৰ ফাইনেলত ধনতোলা গাওঁ হাৰিল, ধুনীয়া পথাৰ গাওঁ জিকিল৷ এই কথাটোৰ বাবে ধনতোলা

বেলকনিত থকা আৰামী চকীখনত দেহাটো এৰি দি চকু দুটা মুদি দিলে বৈশালী চহৰীয়াই। অস্তাচলৰ আকাশত বেলিটোৱে হেঙুলীয়া ৰং কিছুমান সিঁচি

লেৰেলি যোৱা ফুলকেইজোপাক লৈয়ে মানুহজনীয়ে খেচখাচাবলৈ ধৰিলে৷ এই মানুহজনীক লৈ বৰুৱাৰ আৰু উপায় নাই৷ ফুলনি এখন কৰি লৈছে, তাতে মানুহজনীৰ

থ্ৰীষ্টাৰ হোটেল খনৰ পৰা ডিনাৰ কৰি দম্পত্তিহাল ঘৰলৈ উভটোতে নিশা প্ৰায় দুই বাজিছিল। ক’লা পখৰা কুকুৰটোৱেও সেই সময়তে নিজৰ পোৱালিটিক

গেইটখন বন্ধ কৰি মিনতি ওলাই আহিল৷ অলপ অলপ ঠাণ্ডা পৰিছে৷ দুদিনমানৰ পিছৰ পৰা গাত কাপোৰ এখন মেৰিয়াই লৈহে ওলাব লাগিব-

এহতীয়া কুঠাৰখনেৰে বাৰীৰ সীমাৰ সিপাৰলৈ হাউলি থকা পাকৰি গছ ডালৰ ডাঙৰ ডালটোত তিনিটা কি চাৰিটা ঘাপ মাৰিছিলহে সি, তেনেতেই চিঞৰটো

“বুকু হম হম কৰে মোৰ আই কোনে নিদ্ৰা হৰে মোৰ আই…” আজি যেনিয়ে ঢাপলি মেলিছোঁ এই গানটিয়ে যেন মোৰ পিছ

(১) “মোৰ বুকুত দেখোন হেজাৰ ফুলৰ সুবাস৷ মোক আকৌ ফুল কেলেই?” “বুকু?”, দুষ্ট হাঁহি এটাৰে সি তাইক জোকাইছিল৷ “বুকু মানে

নিশা ২ বাজি ৩৫ মিনিট। অতনুৱে লিখি গৈছে। কাগজ ভৰ্তি কৰি দিনে ৰাতিয়ে আবৰ্জনা এসোপামান লিখি গৈছে। লিখাৰ গতিৰ লগে

সাময়িকী (মলিন মজুমদাৰ)   সৰু চহৰখনৰ এমূৰে থকা চৰকাৰী মাটিখিনিত এটা পুথিভঁৰাল আৰু এটা শিৱ মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ সিদ্ধান্ত হ’ল। যুৱকসকলৰ