Month: November 2016

তুমি ভাবিছানেকি বাৰু? ============== -লক্ষ্যজিত বৰা৷ এটি পৰিভ্ৰমী পক্ষীৰ বিননি নি: সংগ কলৰৱত কল্লোলিত সমগ্ৰ জাতি৷ উপত্যকা উপকূল অৱবাহিকা সপোনৰ

তুমি নাই ( ভূপেন দাৰ অবৰ্ত্তমানত কেইটিমান স্তৱক) – জ্যোতিমণি দেৱী৷ ১/ তুমি নাই সকলোৱে ইনাই বিনাই মই চাওঁ আলসুৱা

তুমি আহিবা বুলি মই ৰৈ থাকিম- – বিজু সেনাপতি৷ তুমি আহিবা বুলি মই ৰৈ থাকিম, জালুকবাৰী বাচষ্টপ, ভৰলুমুখ, অথবা চিৰিয়াখানাত৷

তুমি আছিলা__ -চলমা খান৷ বসন্তৰ সেউজীয়া ৰহণেৰে আলফুল কুঁহিপাত, মৰমবোৰ যেন থোপাথোপে লগাইছিলা মোৰ আলসুৱা খোপাৰ ভাজে ভাজে…তুমি আছিলা__ ফাগুনৰ

ঠিক তোমাৰ দৰে **************** -কুসুমাঞ্জলি শৰ্মা৷ এবটল ফায়াৰ বল চিলি আচাৰ জুইৰ গোলাটোৰ দৰে তীব্ৰ জ্বলন তাৰ বাবেই তাৰ বাবেই

তেজে তুমৰলি এসন্ধ্যা – মানস বৰা৷ শাৰদী সন্ধিয়াটোত খিলখিলাই হাঁহি আছিল তাই কণমানিজনী ৰৈ আছিল জোনাক চোৱাৰ হেঁপাহ এটা লৈ

: স্বাধীন নে পৰাধীন: -ইন্দ্ৰনীল গায়ন৷ অদ্বিতীয়ভাৱে মোৰ মনলৈও বহুবাৰ স্বাধীন হোৱাৰ কথাটো আহিছিল৷ যিহেতু আমি এতিয়াও পৰাধীনতাৰ গ্লানিত ককবকাই

সুখ-দুখ – অৰূপ শৰ্মা বৰভগীয়া সুখৰ ভেটিত দুখৰ গজালি দুখৰ ভেটিত সুখ৷ সুখৰ ৰাজঘৰত দুখৰ দলিছা দুখৰ বাকৰিত সুখ৷ ৷

সুধাকণ্ঠ.. -ধৰ্মজ্যোতি ভট্টাচাৰ্য্য৷ বিশ্বৰ সন্তান তুমি কণ্ঠত সংগীতৰ ধ্বনি ক’ত সাঁতোৰা নাই তুমি? লুইত, গংগা, পদ্মা, ভল্গা, মিছিছিপি তেজপুৰৰ পদুম

৷ ৷ সীমাৰ সিপাৰে৷ ৷ -বিপুল বৰা৷ . শান্ত সমাহিত নদীৰ গৰ্ভত প্ৰবাহিত সোঁতৰ ওপৰত নিৰ্ভেজাল অনুমান অসম্ভৱ৷ ৷ .

শ্ৰদ্ধাঞ্জলি … – বিনু ফুকন । সেইদিনা …….. এজাক ধুমুহাত কঁপি গ’ল আকাশ কঁপি গ’ল বতাহ যেন এটা যুগৰ অৱসান

সেন্দূৰৰ কান্দোন -ময়ুৰী দত্ত৷ এঙেৰুৱা কলিজাৰে ওলমি ৰ’ল দুপৰীয়াটো সেন্দূৰবোৰে হিয়ালি- জিয়ালিকৈ গালে- “কাম চৰাইৰ ৰঙা ঠোঁট তাতে দিলে সেন্দূৰ

শেলুৱৈ সপোন ———— জীয়াভৰলীয়েদি এদিন এটা লহপহ হেঁপাহ উজাই.. শিলঘৰীয়া এটাক মেখেলাৰ সুতাৰে বান্ধোতে কি ক’লে জানা…. তোৰ বুকুতো হেনো

চাৰিটা স্তৱক ========= – ইন্দিৰা দিগন্ত গোৱালপাৰা৷ ১ অংকুৰিত জোনাক প্ৰতিপদ, দ্বিতীয়া, …… চতুৰ্দশী … পূৰ্ণিমা আজিয়েই শেষ ৰাতি পোহৰৰ

’’’চানডুবি’’’ ’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’’ ✏……ৰুমী নাথ ঘোৰ কলা আন্ধাৰ আঁতৰাই পূবৰ সূৰুযে আলোক বোধন কৰিছিল মাথো তেতিয়া., যেতিয়া মই তোমাৰ ওচৰলৈ বুলি

সম্ভৱতঃ -গীতালি দাস৷ সম্ভৱতঃ মই উশাহ লৈ আছোঁ জীৱনে ভালপায় বাবে সম্ভৱতঃ মই মোক হেৰুৱাব ধৰিছো নিশাৰ ঝিলিৰ মাতৰ দৰে…..

সাধুকথাৰ বাৰী -মৃদুল মৰাণ, ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়৷ কজলা ডাৱৰৰ বুকুত কাঁচিজোনে মুখ গুজোঁতেই শুনিলোঁ তেজীমলাৰ বিলাপ- “হাতো নেমেলিবি, ফুলো নিছিঙিবি…” মাতটোৰ

ছাঁ এটাৰ অবিহনে – মালবিকা বৰা৷ দীঘল বাটটিত সৰু সৰু খোজবোৰ তেতিয়া আজিৰ দৰে সহজ নাছিল অকলশৰে আগুৱাই গৈছিলোঁ ঠিকেই

প্ৰিয় বাক্য…………… – অসমী গগৈ, নাজিৰা৷ তুমি এনে এটা দিনত আহিলা মই মোৰ মূৰ তুলি তোমাক চাব নোৱাৰো, চকুত চকু

পতিতা =========== =বিভা বৈশ্য৷ কিমান হেপাহত আয়ে মোক তুলিছিল পিতায়ে ঝিলিৰ মাত খেদি খেদি পৰ দিছিল মই ওপজাৰ নিশা খুৰীয়ে

পইচাবোৰ এদিন যেতিয়া মূল্যহীন হ’ব …………………………… -সঞ্জয় ৰবিদাস৷ পইচাবোৰ এদিন যেতিয়া মূল্যহীন হ’ব সেইদিনা মানৱতাই মূৰ দাঙি উঠিব নাথাকিব ধনী,

পেৰিচীয় জিন: -আফ্ফান খান৷ মোক কিছু জিন লাগিছিল পিছে সাধাৰণ জিন নহয়… নাই-নাই কোনো তাৰকাৰো জিন নহয়৷ অলপ জিন লাগিছিল

অতি সন্তৰ্পণে মই এজোপা গছ হ’ব ধৰিলো -দীপ্তি দেউৰী বৰা কৰ্ণৰ শৰীৰত কবচ কুণ্ডল কুন্তীৰ অমোঘ মন্ত্ৰৰ ফলাফল বিষাদ আৰু

নিঃসংগ নায়ক -নটৰাজ দাস৷ বিমূৰ্ত্ত কামনাত ডুবি আছে নিঃসংগতাৰ সুৰ গুঞ্জড়িত এখনি আকাশ আৰু জেপত সযতনে কঢ়িয়াই ফুৰা এখনি নীলা

নাজমা বেগমৰ কবিতা সুৰুঙা —– নিজান আবেলি বুকুত এসাগৰ কথা, কাৰোবাৰ বুকুত হেৰাই যোৱাৰ হেঁপাহ, নৈৰ নিজান পাৰৰ সুহুৰি, যন্ত্ৰণাকাতৰ

নাৰী -চেকুয়’ ঈবা৷ তোমাৰ প্ৰেমত আকণ্ঠ ডুব গৈ মই যে ভজন গাব নাজানো, প্ৰেমৰসৰ চেতাৰ যে মই বজাব নাজানো মই

মোৰ আই *********** -শ্ৰীমতী ৰুমা হাজৰিকা নৱী মুম্বাই৷ ছয় ঋতুৰে লালিতা পালিতা মই সেয়েহে তোমাক অনুভৱ কৰো হেমন্ত প্ৰথম শীতৰ

মন যায়…… – নীলাক্ষি দেৱী ডেকা৷ মন যায় …. তোৰে সতে পুৱাৰ দূবৰিৰ নিয়ৰ খচকি, বুটলিবলৈ কোঁচভৰা শেৱালিৰ ফুল, সময়খিনিক

পূজনীয় মাতৃ সমীপেষু (ছোৱালী ভ্ৰূণ হত্যাৰ প্ৰতিবাদত) – নয়নজ্যোতি হালৈ৷ _____________________ মা’ তুমি মোক মাৰি পেলাবা নেকি দেউতাৰ আদেশ সৰলতাৰে

লৃগাং -নিবিড় অনুৰাগ মানস পুৰাঙৰ ৰাগি লাগি শিমলু ফুলে ফাগুণৰ দুষ্ট চাৱনিত মাতাল হৈ কোনেনো অইনিতমৰ সুৰ এটি তোলে! ভাঁহি

কৃষ্ণ গহ্বৰ – খদ্যোৎ গগৈ৷ কোনো কৃষ্ণগহ্বৰেই সহ্য নকৰে সৌৰজগত সি তৰাবোৰ পি খায় পোহৰবোৰ চোবায় তাৰ হুতাশত চেঙেলীয়া সময়বোৰ

কঙালী ******* -কিশোৰ কে. তালুকদাৰ৷ (হীৰুদাৰ ওচৰত ক্ষমা ক্ষমাপ্ৰাৰ্থী) আমিতো জানোই আমাৰ এতিয়া দুটাকৈ কামিজ দুয়োটাতে দুয়োটাৰ ফটা মুখাৰ টাপলি

**শেলুৱৈ সপোন** – চম্পক শৰ্মা৷ জীয়াভৰলীয়েদি এদিন এটা লহপহ হেঁপাহ উজাই.. শিলঘৰীয়া এটাক মেখেলাৰ সূতাৰে বান্ধোতে কি ক’লে জানা…. তোৰ

কেনে আছা অদিতি? মৃদুলা দাস ১৯/০৮/২০১৬ বহুদিন হ’ল তোমাৰ সৈতে শেষ দেখাৰ… কেনে আছা অদিতি? সৌ সিদিনা দেখিছিলো তোমাক দিঠকত

গল্পৰ দৰে- : কাজললতা: – ইন্দ্ৰনীল গায়ন৷ খোজ লোৱা বাটটোৰে খোজ লৈছো৷ পোহৰ আন্ধাৰৰ মাজত এটা ছাঁয়াপথ৷ এখন ৰঙীন চহৰ৷

কাতি **** তুতুমনি বৰুৱা শইকীয়া৷ কাতিৰ ৰাতি পেটৰ কলমল কাতিৰ ভোক বৰ অসহনীয় গেৰধৰা ধাননিখনক লৈ ৰচো অলেখ সপোন বাট

এতিয়া সকলো জীৱনৰ দস্তাবেজ, , অনুৰাধা.. – মিঠু শইকীয়া৷ তুমি মোক যি এৰি গ’লা, , সচাঁই, , মোক এৰি গ’লা

  জীৱন জয়ৰ গান __________ -ধৰ্মজ্যোতি ভট্টাচাৰ্য্য৷ ১. প্ৰকৃত শিক্ষক অভিজ্ঞতা প্ৰকৃত ছাত্ৰ প্ৰচেষ্টা শ্ৰেষ্ঠ গ্ৰন্থ জীৱন শ্ৰেষ্ঠ খাদ্য চিন্তন

যান্ত্ৰিকতা ______ -ঋতুপৰ্ণ ডেকা৷ কাউৰীৰ মাতেৰে আৰম্ভ হয় দৈনন্দিন জীৱন, যান্ত্ৰিক মহানগৰীৰ… দৌৰা দৌৰি টকা আৰু স্বাৰ্থৰ পিছত সময় নাই

গাধ… — প্ৰদীপ কুমাৰ লস্কৰ৷ ভদ্ৰ মানুহ জন বৰ নিষ্ঠুৰহৈ গ’ল আনৰ হাতৰ পুতলাহৈ গ’ল, বিদেশলৈ যি গ’ল নাহেই ঘূৰি

**ফেচবুক-প্ৰফাইল** – বজ্ৰাঙ্গ দাস৷ হঠাত্‍ দেখিলো তোমাৰ ফেচবুক প্ৰফাইল৷ হৃদয়ৰ স্পন্দনে জোকাৰি গ’ল স্মৃতিৰ কোঠালী.. ৰিণি ৰিণি গানৰ কাইটীয়া সুৰত

এটি মুখ লাগে ============ = জ্যোতিষ কুমাৰ দেব৷ আমাক এটি মুখ লাগে নিৰ্ভেজাল মুখ মুখাৰ বাবে সন্ধান প্ৰয়োজনীয় নে অনাৱশ্যক

#এনেকৈয়ে -বন্দনা দত্ত মজুমদাৰ৷ সময়ৰ লগে লগে সকলো পুৰণি হ’য় তোমাৰ সেই সেউজীয়া টি-ছাৰ্টটোও পুৰণি লাগিছে আজি হেৰাই গৈছে ৰং

একলব্য ****** – দীপালী বৰা৷ গুৰু দ্ৰোণাচাৰ্যই কাটি পেলাইছিল একলব্যৰ আঙুলি আৰু নিশ্চিত কৰিছিল অৰ্জুনৰ স্থিতি ৰাজন্যৰ স্বাৰ্থ একলব্যক ন্যায়

এক ডজন দুশৰীয়া (দুখৰীয়া) কবিতা সূক্ষ্ম কবিতা – দয়ালকৃষ্ণ শইকীয়া৷ ১ “ হাঁহি হাঁহি চকুলো টুকো ৰং তুলিকাৰে কবিতা লিখো!

এদিন ****** -টুটু মণি বৰুৱা শইকীয়া৷ এদিন মই যামগৈ তোমাৰ মাত এষাৰ মাত্ৰ এষাৰ মাতলৈ বাট চাই তোমাৰ মৰমৰ মাত

দুখীয়াৰ কাতি বিহু **************** জ্যোতিষ কুমাৰ দেৱ৷ ভগা জুপুৰীটোৰ কাষতে’ মোৰ এডঁৰা খেতিৰ মাটি কিহেৰেনো আদৰিম আজি দুখীয়াৰ এই বিহুটি

দেওবাৰ -নাজমা বেগম। তাহানিতেও জীপাল হৈছিল দেওবাৰ, মনত বাৰে বাৰে খুন্দা খাই উভতিছিল এটাই প্ৰশ্ন …. এই ধুনীয়া দিনটোৰ আগত

বিহংগ জীৱন -কুসুমাঞ্জলি শৰ্মা৷ উজাগৰী নিশাত তাই বাধাহীন সীমাহীন নিয়মবিহীন পখী তাই চকুৰ পটাত গঁজাই তোলে এক অৰণ্যভূমি য’ত শেলুৱৈ

“ভাল পোৱাৰ ৰং সেউজীয়া“ …. ✍ অৰ্ণৱ জ্যোতি মহন্ত৷ তোমাৰ দুচকুত যাদু আছে, খলাৰ নে গোভাৰ মই নাজানো; কিন্তুু তোমাৰ

(১) সান্ধ্য ভ্ৰমণলৈ যাবলৈ ওলাওঁতেই ফোনটো বাজিল, চশমাৰ ফাঁকেৰে চালো—অচিনাকি নম্বৰ৷ হেল্ল’হেল্ল’ বুলি মই চিঞৰিলো, তুমি নিমাত হৈ ৰ’লা অৱশেষত

-অসম বন্ধ- – গীতাৰ্থী গোস্বামী। ১ তেতিয়াৰ দিনত দূৰভাষটো হাতে হাতে নাছিল। হাঁচতিৰ তামোলৰ দৰে মই অনুভৱেৰে মেৰিয়াই মেৰিয়াই বান্ধি

মই এন্ধাৰ হ’ব খোজোঁ……. -ৰুণুমী দেৱী। মই এন্ধাৰ হ’ব খোজোঁ অমাৱস্যাৰ কাল এন্ধাৰ যি এন্ধাৰে বুজাব পাৰে পোহৰৰ মহানতাক ‘

আঘোণৰ সোণোৱালী পথাৰ আৰু তুমি ……………………………………………… ✍ধৰ্মজ্যোতি ভট্টাচাৰ্য ১) আঘোণৰ পথাৰত তুমি হ’বা দাৱনী মই হ’ম ধান এজাক বৰষুণ আহিব

অভিনয় – জগদীশ চন্দ্ৰ শৰ্মা। ইমান খোলাকৈ দাঁত নিকটাই নাহাঁহিবা মানুহে গাঁৱলীয়া বুলিব.. ভুলতো নুখুলিবা চহৰীয়া ভেমৰ মুখা নিজৰ দৰে

আচলতে দেৰি হোৱা নাছিল -মৃদুল কুমাৰ শৰ্মা। আপুনি ভাবি আছিল যে তেওঁ আপোনাৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়াব৷ ইফালে- তেওঁ ভাবিছিল মনতে মোৰ

#আঘোণ# -অৰূপ কলিতা৷ টক্ টক্ টক্ আইয়ে চুঙা কাটিছে… … আৰু সৰি পৰা সিকি এটি বুটলি পোনাকণে উৰা মাৰিছে টুণীচৰাইজনীৰ