আঘোণ(- নিবেদিতা হাজৰিকা)
পাৰ হৈ যায় ভৰুণ আহিন
শ্যামলীমা দেহত সোণবুলীয়া সাজ পিন্ধি
আপোন পাহৰা সাঁজ লগা সময় !
তোমাৰ স্বৰ্ণখচিত স্পৰ্শৰে
ভৰাই দিয়া মোৰ বুকুৰ শূন্যতা
সপোন প্ৰত্যাশী শব্দবোৰ ফুলি উঠক
চিৰন্তন প্ৰেমৰ সুবাস হৈ,
কুঁৱলীৰ চাদৰখন মেৰিয়াই
সোণবুলীয়া থোকে থোকে
ওলমি ৰওক প্ৰেমৰ জোনাক ।
এবাৰ হাত বুলাই দিয়া
বানে ধোৱা পথাৰত
ভাগৰুৱা চৰাইবোৰ হৈ পৰক
আকাশমুখী !
গধূলিৰ নিমাখিত গাঁওবোৰত
জ্বলি উঠক চিক্ মিক্
আশাৰ চাকি !!
