মা…(প্ৰাণজিৎ বৰুৱা)

মোৰহে বুকুত বিষ,
গোটেই ৰাতি তেওঁৰ বিচনাত উচ পিছ …
মা …
মোৰহে তপত কপাল,
চিন্তাতে তেওঁৰ দেখোন টোপনি ঢুকাল …
মা …
মোৰহে পৰীক্ষা ,
তেওঁৰ গোটেই দিন জোৰা ইমান উৎকন্ঠা !
মা …
মোৰ টোপনি অহা নাই,
তেওঁ নিচুকনি গায় …!
মা …
মোৰ পেটে ভোকত কলমলাই,
তেওঁ আগতীয়াকৈয়ে সকলো যতনাই ।
মা …
আৰু বিশেষ ক’ব লগা নাই,
মৰম নামৰ নদী এখন হৈ,
সকলো দুখ বুকু পাতি লৈ…
বুকুৱেদি উজাই ভটিয়াই ,
মা
এনেকৈ নিৰৱেই
বৈ যায় বৈ যায় বৈ যায় …!!!

One thought on “মা…(প্ৰাণজিৎ বৰুৱা)

  • March 16, 2018 at 3:30 pm
    Permalink

    ভাল লাগিল কবিতাটো পঢ়ি

    Reply

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Don`t copy text!