Author:

নাটক বুলি ক’লে আমি সাধাৰণতে জীৱনক জুকিয়াই চাব পৰা এক শিল্পৰ কথাই বুজোঁ৷ অসমীয়া নাটকৰ ইতিহাস শংকৰদেৱৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে৷

অসমীয়া নাটকৰ সুদীৰ্ঘ পৰম্পৰা আছে। বিভিন্ন লোকনাট্যৰ উপৰি মহাপুৰুষীয়া শাস্ত্ৰসন্মত নাট্যপৰম্পৰা অসমত আছে। এই নাটক বিলাকৰ প্ৰতি আমাৰ দৰ্শকৰ এৰাব

জোনবিল মেলা। বহুদিনৰপৰা শুনি থকা এখন মেলাৰ নাম। মৰিগাওঁ জিলাৰ জাগীৰোডৰপৰা প্ৰায় তিনি কিলোমিটাৰ উত্তৰে ‘ জোনবিল’ নামৰ বিলখনৰ দাঁতিত

অসমৰ লোকনাট্যাভিনয়ৰ এটি বিশেষ ৰূপ হ’ ল যাত্ৰাপাৰ্টি। শংকৰদেৱে অসমত সৃষ্টি কৰা অংকীয়া ভাওনাৰ ছাঁ লৈ অসমত প্ৰথম সৃষ্টি হয়

Aristotle, the Greek philosopher, had strongly stated about the social nature of the man: ” Man is by nature a

গৰমকালি ধীৰে ধীৰে প্ৰত্যাৱৰ্তন হোৱাৰ লগে লগে কৃষিভূমিত লাহে লাহে এবিধ অনিষ্টকাৰী শামুকৰো আগমন ঘটা প্ৰায়ে লক্ষ্য কৰা যায়। ৰঙচুৱা

ৰবাৰ্ট হুকে পোহৰৰ কথা ইমান ভুলকৈ কিয় কৈ ফুৰিছে বাৰু? হ’ ব পাৰে তেওঁ সেইসময়ৰ বিশিষ্ট বিজ্ঞানী, সেইবুলিয়েই আইজাক নিউটনেনো

অসীম ৰহস্যৰে ভৰা অনন্ত ব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিষয়ে মানুহে যিমানেই জানিবলৈ চেষ্টা কৰিছে সিমানেই নতুন নতুন তথ্য পোহৰলৈ আহিছে। আমাৰ গ্ৰহ, নক্ষত্ৰ,

অসমীয়া আধুনিক নাটকৰ আত্মপ্ৰকাশ ঘটিছিল ১৮৫৭চনত; গুণাভিৰাম বৰুৱাৰ ৰাম নবমীৰ ৰূপত। সেয়া আছিল অসমীয়া মধ্য শ্ৰেণীৰ উপজিপুৱাৰ সময়, প্ৰথাগত প্ৰমূল্য

নাটক নো আমি কিয় কৰো? বহুতেই আমাক এই প্ৰশ্নটো কৰে। প্ৰশ্নটোৰ উত্তৰ দিবলৈ একেষাৰে টান হব। মোৰ বাবে নাটক –

অসমীয়া লোকসংস্কৃতিৰ বৰপেৰা তিনিওটা বিহুৰ ভিতৰত মাঘবিহু অন্যতম। প্ৰায়বোৰ জনগোষ্ঠীৰ মাজত মাঘ বিহুৰ ৰেহৰূপ সুকীয়া সুকীয়া দেখা যায়। মাঘ বিহু

প্ৰাচীন কালৰে পৰা অসমলৈ বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ লোকৰ প্ৰব্ৰজন ঘটি আহিছে। বিভিন্ন সময়ত অহা এই লোকসকল মূলতঃ অষ্ট্ৰিক, মংগোলীয় আৰু দ্ৰাবিড়

অসমীয়া সংস্কৃতি সমন্বয়ৰ সংস্কৃতি। অসমৰ বিভিন্ন জাতি-জনজাতিৰ সাংস্কৃতিক উপাদানৰ সমন্বয়ত বৃহত্তৰ অসমীয়া সমাজ-সংস্কৃতি গঢ়ি উঠিছে। বিভিন্ন নদ-নদীৰ বোৱতী পানী লগ-লাগি

উৎসৱ-পাৰ্বণেই হ’ল এটা জনগোষ্ঠীৰ স্পষ্ট প্ৰতিচ্ছবি। যাৰ দ্বাৰা এটা জাতিক পৰিষ্কাৰ কৰি চিনিব, জানিব পাৰি। অসমৰ অন্যান্য জিলা সমূহৰ লগতে

পৃথিৱী তথা আমাৰ সৌৰজগতৰ পৰা বহু হাজাৰ কোটি দূৰত্বত অৱস্থান কৰা গ্ৰহবোৰক বিজ্ঞানীসকলে কেনেকৈ বাৰু বিচাৰি উলিয়ায়? কথাবোৰ ভাবিবলৈ কিবা

কামৰূপ জিলাৰ উত্তৰ-পূব সীমান্ত অঞ্চলটো অতীতত পাতিদৰং নামেৰে জনাজাত আছিল। অতি সম্প্ৰতি বাইহাটা চাৰিআলিকেন্দ্ৰিক এই ভূখণ্ড পূব কামৰূপ হিচাপে অধিক

প্ৰস্তাৱনা: ১৯২১ চনৰ ২ মে তাৰিখ। উত্তৰ কলিকতাৰ গড়পাৰ ৰ’ডত অৱস্থিত ৰায় পৰিয়ালত এটি পুত্ৰ সন্তানৰ জন্ম হ’ল। দেশৰ প্ৰথম

দীৰ্ঘস্থায়ী প্ৰেৰণাৰ উৎস — ডাঃ সান্ত্বনা বৰদলৈ কলেজৰ দ্বিতীয় বাৰ্ষিকত পঢ়ি থাকোঁতে হোষ্টেলৰ পৰা চিনেমা চাবলৈ গৈছিলোঁ, চৌধুৰী টকীজত ৷

অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰাললৈ ৰহস্য সাহিত্যৰ অৰিহণাও কম নহয়। বহুকেইটা জনপ্ৰিয় তথা কালজয়ী ৰহস্য চিৰিজ অসমীয়া সাহিত্যত থকা সত্ত্বেও তথাপি যেন

কুৰি শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ তিনিটা দশকত ব’ম্বে, কলিকতা আৰু মাদ্ৰাজকে ধৰি যিসমূহ আঞ্চলিক পকেটত ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণৰ কুচকাৱাজ আৰম্ভ হৈছিল, সেই

সভ্যতাৰ নিৰন্তৰ ওডিচীয়ে মানুহৰ উশাহ নিশাহৰ যিমান যাত্ৰাক লিপিবদ্ধ কৰে, সেয়া বুৰঞ্জী। প্ৰত্যেক মানুহৰ সুখ আৰু যাতনাই, তাক ধাৰণ কৰা

মহান গণিতজ্ঞ শ্ৰীনিৱাস ৰামানুজনে আনুষ্ঠানিক উচ্চ শিক্ষা অবিহনেও গণিতৰ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰলৈ অভিনৱ অৱদান আগ বঢ়াইছিল। তেওঁৰ গৱেষণাপত্ৰ, চিঠি, টোকাবহী, আদিত

মাৰাত্মক ৰোগ কিম্বা ভাইৰাছৰ সংক্ৰমণে যুগে যুগে মানুহক সমস্যাত পেলাই আহিছে। কেতিয়াবা এনে ভাইৰাছে একোখন দেশ অথবা ৰাজ্যৰ জনজীৱনলৈ মৃত্যুবিভীষিকাও

গ্ৰন্থ বুলি ক’লেই আমাৰ মনলৈ আহে জ্ঞানৰ অক্ষয় ভাণ্ডাৰ এক ভৌতিক বস্তুৰ ছবি। প্ৰাচীন কালৰে পৰা গ্ৰন্থই জ্ঞান আহৰণৰ সহজলভ্য

“হাত ভৰি কেইটামান কাটিব লাগিব। পাৰিবিনে নাই?… মূৰ কেইটামানো কাটিব লাগিব।… টকা পইছাৰ বাবে চিন্তা নাই”- নিশা ১ মান বজাত

আশী-নব্বৈ দশকত আমি স্কুলত পঢ়া দিনত চিনেমা বা টিভিৰ অনুষ্ঠানসমূহত visual effect দেখিলেই সকলোৱে কৈছিল “কেমেৰাৰ বাহাদুৰি”। অমিতাভ বচ্চন ,

চলচ্চিত্ৰীয় বাস্তৱতা [cinematic realism] সাম্প্ৰতিক সময়ত বহুলভাৱে চৰ্চিত এটি বিষয়৷ ই এক ধাৰা [genre] ও নহয় বা ই এক বৌদ্ধিক

অসমীয়া ভৌতিক সংস্কৃতি সম্পৰ্কে আলোচনাত প্ৰবৃত্ত হোৱাৰ আগেয়ে ভৌতিক সংস্কৃতি মানে নো কি সেই বিষয়ে জনাতো খুবেই প্ৰয়োজনীয়৷ ভৌতিক সংস্কৃতি

অসমৰ মহাপুৰুষীয়া সত্ৰসমূহত ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণ-বিষ্ণু ৰামৰ নানা প্ৰকাৰে গুণানুকীৰ্তন কৰা হয়। এই গুণানুকীৰ্তনৰ এটি প্ৰধান ভাগ হল ‘নাম-প্ৰসঙ্গ। এই ‘নাম-প্ৰসঙ্গ’

“হুদুম দেও হুদুম দেও আমাক ফুটাক পানী দেও আমাৰ দেশত নাই পানী জীৱন ধৰি টানা-টানি।” অনাবৃষ্টিৰ ফলত দেশত দেখা দিয়া

ধুবুৰী জিলাৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাজ্যিক সীমান্ত অৰ্থাৎ ভাৰত-বাংলাদেশ আৰু অসম পশ্চিমবংগ সীমান্ত অঞ্চলত সত্ৰশাল ৰামৰাই কুঠী সত্ৰ(শ্ৰীশ্ৰীধাম ৰামৰাই কুঠী সত্ৰ)

বাটচ’ৰা: “Equality is not only a fundamental human right, but a necessary foundation for a peaceful, prosperous and sustainable world”

বৰ্তমান পশ্চিমবংগৰ নদিয়া জিলাই তাহানিৰ নৱদ্বীপ; নদীয়া আছিল চুবুৰীয়া বাংলাদেশৰ নিকটৱৰ্তী। বাঙালী হিন্দু সমাজত নদিয়া জিলা গৌড়ীয় বৈষ্ণৱ আন্দোলনৰ প্ৰাণপুৰুষ

  সংগীতৰ সৰ্বপ্ৰথম ৰূপ হৈছে লোকসমাজত মৌখিক ৰূপত প্ৰচলিত হৈ থকা লোকগীত বা লোককবিতা সমূহ। এটা জাতিৰ বুৰঞ্জীস্বৰূপ এই লোকসংগীতসমূহে

সমসাময়িক চিন্তাঃ কৰ’নাৰ সন্ত্ৰাস আৰম্ভ হোৱা প্ৰায় দহ মাহেই হ’ল৷ এই সন্ত্ৰাসৰ পৰা ৰক্ষা কৰিবলৈ গোটেই বিশ্বজুৰি অহৰ্নিশে বৈজ্ঞানিকসকলে প্ৰচেষ্টা

শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ গুৰুজনাৰ আগৰপৰাই অসমত বৰখেলীয়া, পূৰ্ণধৰীয়া, পুথিনেছীয়া, কেউলীয়া, কৰণীপতা আদি কেইবাটাও আধ্যাত্মিক ধাৰা আছিল বুলি জনা যায়৷ কিন্তু এই

ভাৰতবৰ্ষৰ ঐতিহ্যপূৰ্ণ স্থান সমূহৰ ভিতৰত অজন্তা আৰু ইলোৰা অন্যতম৷ পৰ্য্যটন ক্ষেত্ৰত অজন্তা আৰু ইলোৰাৰ গুহাবোৰ মুখ্য আকৰ্ষণৰ কেন্দ্ৰস্থল৷ ইয়াত নিৰ্মিত

== (লিখকৰ টোকা: শিৰোনামটো পাঠকৰ অলপ আচহুৱা যেন লাগিব পাৰে; কিন্তু জিংকৰ বিষয়ে প্ৰতিটো কথাই খৰচি মাৰি আলোচনা কৰাটো অতিকৈ

== (লিখকৰ টোকা: শিৰোনামটো পাঠকৰ অলপ আচহুৱা যেন লাগিব পাৰে; কিন্তু জিংকৰ বিষয়ে প্ৰতিটো কথাই খৰচি মাৰি আলোচনা কৰাটো অতিকৈ

যোৱা ২৪ চেপ্তেম্বৰ ২০২০ তাৰিখে ভাৰতৰ মাননীয় ৰাষ্ট্ৰপতি মহোদয়ে তলত উল্লিখিত আইন দুখনক ৬ জুন ২০২০ তাৰিখৰ পৰা কাৰ্যকৰী হোৱাকৈ

শাৰদীয় বতৰৰ শোভা বঢ়াই তোলা শেৱালি ফুল আৰু ইয়াৰ সুগন্ধিয়ে বতাহৰ লগত মিহলি হৈ শাৰদীয় সন্ধিয়া কেইটা আৰু বেছি মধুময়

মানুহে মনৰ ভাব প্ৰকাশ কৰিবলৈ লিখিত সাহিত্য সৃষ্টি কৰাৰ দিনৰে পৰা বৰ্তমানলৈকে লিখনিৰ ভিন ভিন ধৰণৰ ধাৰা কিছুমানৰ জন্ম হৈছে৷

৪৫০ বছৰ(খ্ৰীষ্টীয়১৫৬৮ চনত) পূৰ্বে নৱ -বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ-প্ৰসাৰৰ মহীয়ান উদ্দেশ্যত মহাপুৰুষ শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱৰ প্ৰিয়শিষ্য লেচাকোণীয়া গোবিন্দ আতা দেৱে প্ৰতিষ্ঠা

যুগে যুগে কবি সাহিত্যিক সকলক ঋতু পৰিবৰ্তনৰ মায়াময় আৱেশে মন মতলীয়া কৰি তেওঁলোকৰ সৃষ্টিশীল মনৰ খোৰাক যোগাই আহিছে। যাৰ ফলত

অসমৰ সাৰুৱা মাটিত আপোনাআপুনি জাতিষ্কাৰ হোৱা বনৰীয়া ফুল সদৃশ মালিতা, আইনাম, ধাইনাম, বিয়ানাম, বিহুনাম আদিয়ে অতীজৰে পৰা অসমীয়া সংগীতৰ বৰভেটি

সাহিত্যৰ এটা উল্লেখযোগ্য ধাৰা হ’ল কল্পবিজ্ঞান সাহিত্য, যাক ইংৰাজীত কোৱা হয় ‘চায়েঞ্চ ফিক্সন’ বুলি। বৈজ্ঞানিক সত্য আৰু কল্পনাৰ সুমধুৰ মিলনৰ

“চিগাৰেটৰ ধোঁৱাৰ দৰেই নিস্তৱদ্ধতাৰ মাজেৰে কিছুমান দুখ পাৰ হৈ গৈছিল,  মই টুকুৰিয়াই পেলাই দিয়া ছাঁইৰ মাজৰ পৰা মাথোঁ কেইটামান কবিতাহে

সাধুকথাৰ বুকুতেই অংকুৰিত হোৱা বুলি ধাৰণা কৰা চুটিগল্পৰ ইতিহাসে আমেৰিকাত জন্মগ্ৰহণ কৰি ৰাছিয়া, ফ্ৰান্স আৰু জাৰ্মানীত লালিত পালিত হৈ বিশ্বৰ

নালন্দা বিশ্ববিদ্যালয় অথবা নালন্দা মহাবিহাৰ যি নামেৰে ই জনাজাত নহওক কিয় নালন্দা বিশ্ববিদ্যালয় আছিল ভাৰতীয় শিক্ষাজগত আৰু ইতিহাসত এক আটাইতকৈ

পৰমাণু বিজ্ঞানৰ সদায় বিস্ময়কৰ আৱিস্কাৰ কিছুমানেৰে মানৱ জাতিৰ উন্নতি সাধন কৰি আহিছে। এই বিস্ময়কৰ আৱিস্কাৰবোৰৰ ভিতৰত আইছ’ট’প অন্যতম। আইছ’ট’প সম্পৰ্কে

পৰমাণু বিজ্ঞানৰ সদায় বিস্ময়কৰ আৱিস্কাৰ কিছুমানেৰে মানৱ জাতিৰ উন্নতি সাধন কৰি আহিছে। এই বিস্ময়কৰ আৱিস্কাৰবোৰৰ ভিতৰত আইছ’ট’প অন্যতম। আইছ’ট’প সম্পৰ্কে

ক’ভিড মহামাৰীয়ে সমগ্ৰ বিশ্বত হাঁহাকাৰ সৃষ্টি কৰাৰ সময়তে ক’ভিড ৰোগী চিকিৎসাত ব্ৰতী চিকিৎসকসকলৰ মাজত সম্প্ৰতি এক দোমোজাই স্থান পাইছে যে

অসম বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠীৰ মিলনভূমি আৰু এই জাতি-জনগোষ্ঠীৰ সংমিশ্ৰণত সৃষ্টি হৈছে অসমীয়া জাতি। ইয়াৰ বাবে প্ৰতিটো জাতি-জনগোষ্ঠীৰ মাজত প্ৰচলিত সংস্কৃতিৰ আদান-প্ৰদান