আজি মই ভগৱান দৰ্শন কৰিলোঁ

 

সিদ্ধার্থ শংকৰ দাস

 

 

আবেলি গুৱাহাটীৰ গণেশগুৰি গণেশমন্দিৰৰ সন্মুখেৰে খোজ কাঢ়ি পাৰ হৈ আহোঁতে এনেকুৱা এটা দৃশ্য দেখা পালোঁ, মই ধন্য হৈ গ’লোঁ ৷ সাক্ষাৎ ভগৱানৰ দৰ্শন পোৱা যেন পালোঁ!

প্ৰায় চাৰি-পাঁচ বছৰ বয়সীয়া ল’ৰা এটাই মাক আৰু আইতাকৰ লগত বজাৰ কৰি মন্দিৰটোৰ সন্মুখৰ পদপথেৰে ঘৰমুৱা হৈছিল ৷ সাধাৰণতে সন্ধিয়া ৬ মান বজাত মন্দিৰত দৰ্শনাৰ্থীৰ সমাগম বেচি হোৱা বাবে সন্মুখৰ পদপথত কিছু ভীৰ আছিল ৷ ভীৰৰ বাবে লাহে লাহে যাব লগা হোৱা কাৰণে সৰুল’ৰা জনে ভিৰৰ মাজৰ পৰা ভুমূকি মাৰি বহু মানুহে মন্দিৰৰ ভিতৰত ধুপ-চাকি জলাই থকা দেখা পাই মানুহবিলাকে কি কৰি আছে বুলি মাকক সোধাত মাকে ভগৱানক পূজা কৰি থকা বুলি ক’লে ৷ মাকৰ কথা শুনি ল’ৰাজনে লগে লগে ৰৈ দিলে আৰু নিজেও ভগৱানৰ পূজা কৰিবলৈ যাবলৈ বিচাৰিলে ৷ মাক আৰু আইতাকে অলপ ইতঃস্তত বোধ কৰি ল’ৰাটোক নালাগে বুলি কৈ অলপ জোৰ কৈয়ে টানি লৈ যাব খুজিলে তাৰ পৰা ৷ কিন্তু ল’ৰাজনে কোনোপধ্যেই পূজা নকৰাকৈ যাবলৈ মান্তি নহ’ল ৷ মই লক্ষ্য কৰি দেখিলোঁ যে তেওঁলোক ইছলাম সম্প্ৰদায়ৰ লোক আৰু সেয়ে মাক আৰু আইতাকে ল’ৰাটোৰ তেনে কথা শুনি ইতঃস্তত বোধ কৰিছে ৷ কৰাটো স্বাভাৱিক ৷ কিন্তু সৰু ল’ৰাটো নাচোৰ বান্দা ৷ উপায় নাপাই ল’ৰাটোক মাক আৰু আইতাকে ধূপ এপেকেট কিনি দিলে আৰু ওচৰতে মোক দেখা পাই ল’ৰাটোক ভিতৰলৈ লৈ যাব পাৰিম নেকি সুধিলে ৷ মই ল’ৰাটোৰ সৰলতা দেখি তাক ভিতৰলৈ নিনিয়াকৈ নোৱাৰিলোঁ ৷ পৰম আগ্ৰহেৰে কণমানি ল’ৰাটোৱে গণেশৰ সন্মুখত ধূপ জ্বলাই সেৱা এটা কৰিলে আৰু পুজাৰীৰ পৰা ফোঁট আৰু ফুল-তুলসী লৈ প্ৰসাদ হাত পাতি ললে !

মন্দিৰৰ ভিতৰলৈ ল’ৰাটো লৈ গৈছোঁ যদিও মই ভিতৰত ভগৱানৰ মূৰ্তিবোৰ এবাৰো দেখা নাপালোঁ, কেৱল শিশুটোৰ ফালেই চাই থাকিলোঁ ৷ তাৰ নিষ্পাপ অন্তৰেৰে, নিষ্পাপ সৰু সৰু হাত দুখনেৰে ধূপ জ্বলাই নমস্কাৰ কৰা আৰু আগ্ৰহেৰে ফোঁট, নিৰ্মালি আৰু প্ৰসাদ লোৱা কামখিনিৰ বাহিৰে মই একোৱে দেখা নাপালোঁ ৷ মন্দিৰৰ পৰা ওলাই আহি সৰল অন্তৰেৰে প্ৰসাদখিনি সৰু সৰু হাতদুখনেৰে মাক আৰু আইতাকৰ ফালে আগবঢ়াই দিলে, নিজে খালে আৰু মোৰ ফালে আগবঢ়াই দি ক’লে খোৱা ৷ দেৱশিশুটোৰ মাততহে মই চেতনা ঘূৰাই পোৱা যেন পালোঁ, তাৰ হাতৰ পৰা দুটামান বুটমগু লৈ মুখত দিলোঁ ৷ ক’ব নোৱাৰাকৈ মোৰ দুচকুৰ পৰা দুটোপাল চকুলো বৈ আহিল ৷ সেয়া ভক্তিৰ চকুলো ! দেৱশিশুটিক চুমা এটা খালোঁ আৰু সি খুলি থোৱা জোতাযোৰ পিন্ধাই দিয়াৰ আগ মুহূৰ্তত তাৰ কণমানি ভৰি দুখন চুই সেৱা এটা কৰিলোঁ ৷ মই যেন পৰমপিতা পৰমেশ্বৰৰ সাক্ষাৎ দৰ্শন পালোঁ ৷ মই ধন্য হলোঁ ! সকলোৰে মনবোৰ যদি এই দেৱশিশুটোৰ দৰেই হ’লহেঁতেন, হয়তো পৃথিৱীখনত ভগৱানক বিচাৰি মানুহে হাবাথুৰি খাব নালাগিলহেঁতেন !