পেছোৱাৰৰ শিশু সকললৈ অশ্ৰুসিক্ত নয়নৰে (জোনালী দত্ত)

পেছোৱাৰৰ শিশু সকললৈ অশ্ৰুসিক্ত নয়নৰে

বুকুখনত হাত থৈ নিৰলে উচুপে 
হেঁপাহবোৰক লিৰিকি বিদাৰি চৌপাশে তমসাচ্ছন্ন
তেজৰ আস্বাদন কৰি গুজৰে কুকুৰনেচিয়াই
বিয়পিছে পাৰ ভাঙি টোপা টোপে তেজৰ কৰাল
শীতল বুকুত নিমজ্জিত ধ্বংস তাণ্ডৱে
দুখৰিত কৰিলে বহু মাতৃৰ বুকু
নিমিষতে সলনি হ’ল
ৰৌদ্ৰোজ্জ্বলত চিকমিকাই থকা সোনোৱালী পথাৰ
বিষবাষ্পই বোৱোৱা তেজৰ নৈয়ে ইতিহাসত কলংক ৰচে
সন্ত্ৰাসবাদীৰ অহংকাৰে মোহাৰিলে
কত ফুলনিৰ সুশোভিত ফুলৰ কলি
চিৰশান্তিত ৰওক সেই ফুলৰ পাপৰি
যোৱাৰ বাটেৰে আৰু নাহে যে উলটি
মাতৃৰ বুকুত উম দিবলৈ
সেই মাতৃৰ হিয়াভঙা কান্দোনৰ পুঞ্জিভুত লাভাই
কৰিব নিশ্চয় তোকো চাৰখাৰ
প্ৰতিধ্বনি মোৰ দেশৰ পদুলিতো
সেই একেই আতৰ্নাদ ।